سید رضی (ره) در دیباچه نهج البلاغه در باره ویژگی منحصر به فرد امام علی(ع) که اوصاف و اخلاق متضاد و ناسازگار را به کمال در کنار هم داراست،
چنین گفته: از شگفتیهای ویژ های که امام در ان ممتاز و بی انباز است این است که اگر کسی به گفته های او دربازه زهد و و پرهیز و پارسائی بنگرد، و از یاد ببرد که این گفته ها سخن خلیفه ای پر قدرت است،که فرمانش بر همگان و قدرتش در همه جا نافذ بود، بیگمان انها را سخن زاهدی گوشه گیر و عابدی خلوت نشین خواهد پنداشت
که جز پرهیز و پارسائی چیزی نمیشناسد و جز نماز و نیایش کاری نمیداند.... و هر گز نخواهد پذیرفت که اینها سخنان شیر دل جنگ آزموده ای است که بی پروا تیغ میآویزد
با گردان در می آویزد، با دلیران می ستیزد، سرها از بدنها فرو میریزد، بنها با خاک و خون در میآمیزد، و با تیغ خون چکان از میدان باز میگردد
و با این همه پارساترین پارسایان و پروا پیشه ترین زاهدان و دنیا گریزان نیز هست!!!
